Oud geheugen
Wanneer ik ´s ochtends nog half in sluimer ben dringen
soms al wel geluiden door tot mijn bewustzijn. Op de een of ander manier probeer
ik de geluiden ruimtelijk te plaatsen. Dat lukt me ook, lijkt het. Ik weet dat
de geluiden komen uit het pad achter de schuurtjes langs. Ik weet het.
Tot ik echt wakker wordt. Dan bedenk ik dat het ruimtelijke beeld niet hoort bij
dat van het huis waar ik al meer dan tien jaar woon, maar bij mijn ouderlijk
huis.
Dit is me niet één keer gebeurd. Nee, het gebeurt telkens weer. Mijn geheugen
beperkt zich in halfslaap tot oude kennis. Kennis die is vastgeroest in de
grijze cellen, kennis die los staat van de tegenwoordige werkelijkheid.
Soms weet je zeker wat je weet. Tot je wakker wordt. Dan pas blijkt het onzin te zijn geweest.
Bergschenhoek 17 maart 2003
