Onderwaterwandeling
Het zwembad op ons vakantiepark verloopt over een diagonaal van ondiep naar diep en dan weer naar ondiep. Met mijn dochters op de schouders loop ik door het diepe. Ik laat me onder water zakken. Eentje gaat op mijn schouders zitten. Ik kom weer boven, haal diep adem en loop onder water. Daarbij moet het kind op mijn schouders klimmen. Staande blijven ze boven water. Ik haal de overkant, kan lang genoeg mijn adem inhouden. De dames waarderen het spel. Dan gaat Marije weer eens. Ik laat me onder water zakken. Marije gaat op mijn schouders zitten. Ik kom boven. Ik haal diep adem en ga lopen, verdwijn onder water. Maar … Marije blijft zitten, klimt niet op mijn schouders, gaat niet staan. Zij verdwijnt echter net niet onder water. Er treedt een ander probleem op. Ik mis gewicht! Ik loop in het water, niet op de bodem. Ik voel geen weerstand en kom niet vooruit. De zuurstof raakt op. Uiteindelijk kieper ik Marije van me af en duik op. Happend naar adem. Marije is verbaasd. Ik vraag haar waarom ze niet op mijn schouders was geklommen?
Ik krijg een schuldbewust antwoord: “Vergeten.”
Cala ´N Bosc, 19 juli 2003
