Mijn dochter

“Jij bent mijn dochter”, zeg ik tegen Marije.

“Nee, dat ben ik niet” is haar antwoord.

“Ja, dat ben je wel”. Je dochter jouw dochter noemen is immers een recht dat je je niet zomaar laat ontnemen.

“Pap. Wat is een dochter?” Ah, is het dat?

“Dat jij mijn kind bent en een meisje.”

“Ooh. Dan ben ik jouw dochter.” Gelukkig maar.

“En de kleindochter van opa en oma.”

“Ja, want ook als je groot bent ben je dat. En …”, ze wijst naar mij, “jullie zijn ook kleinkind …”